Zasadniczo pracodawca nie może rozwiązać umowy o pracę w czasie usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy z powodu choroby.
Od tej zasady ustawodawca przewidział jednak wyjątki, które uregulowane zostały w art. 53 kodeksu pracy.
Na podstawie tego przepisu pracodawca może rozwiązać bez wypowiedzenia umowę o pracę z pracownikiem z powodu choroby, która trwa:
-
dłużej niż 3 miesiące, gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,
-
dłużej niż okres pobierania wynagrodzenia chorobowego, zasiłku chorobowego oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące, w przypadku gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.
Do najczęstszych przyczyn rozwiązania umowy w trybie art. 53 należy niezdolność pracownika do pracy spowodowana chorobą, która mimo wykorzystania zasiłku chorobowego nie rokuje przywrócenia zdolności pracownika do pracy na dotychczasowym stanowisku.
Okres usprawiedliwionej nieobecności w pracy z powodu niezdolności do jej wykonywania, po którego upływie pracodawca może podjąć niekorzystną dla pracownika decyzję rozwiązania umowy bez wypowiedzenia, zależy od długości zatrudnienia u tego pracodawcy, a także od przyczyny niezdolności do pracy.
Podstawą decyzji o rozwiązaniu umowy o pracę nie może być tylko sam upływ terminu pobierania wynagrodzenia za pracę z powodu niezdolności do niej, a następnie zasiłku chorobowego.
Koniecznym warunkiem uzasadniającym podjęcie decyzji o rozwiązaniu umowy bez wypowiedzenia jest niezdolność do pracy trwająca dłużej niż okresy, za które pracownik pobrał wynagrodzenie i zasiłek chorobowy.
Decyzja pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę podjęta tylko w związku z upływem okresu pobierania zasiłku chorobowego z tytułu niezdolności do pracy będzie naruszała zasady ustalone omawianym przepisem. Decyzja musi być poprzedzona uzyskaniem przez pracodawcę orzeczenia lekarskiego o dalszej niezdolności pracownika do pracy mimo wyczerpania świadczeń.
Nie będzie więc zgodne z prawem wręczenie decyzji o rozwiązaniu umowy o pracę w trybie art. 53 pracownikowi, który następnego dnia po wyczerpaniu zasiłku chorobowego zgłosił się do pracy, a pracodawca nie dysponował dowodem, iż niezdolność tego pracownika do pracy trwa nadal mimo wyczerpania zasiłku chorobowego.
Potwierdza to treść art. 53 § 3 (rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie może nastąpić po stawieniu się pracownika do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności).