W przypadku spełnienia warunków wymaganych do uzyskania emerytury w kilku państwach członkowskich, których ustawodawstwu podlegała osoba zainteresowana, możliwe jest pobieranie emerytur z kilku państw.
Jeżeli osoba zainteresowana uzyskaniem prawa do emerytury w jednym państwie członkowskim nie posiada okresu ubezpieczenia (zamieszkania) wymaganego do uzyskania tego świadczenia, wówczas dla przyznania emerytury uwzględnia się (dolicza, sumuje), o ile to konieczne, również zagraniczne okresy Ubezpieczenia (zamieszkania) przebyte przez tę osobę we wszystkich innych państwach członkowskich, o ile te zagraniczne okresy nie pokrywają się z polskimi okresami ubezpieczenia.
Przy ustalaniu prawa do emerytury z ZUS
zagraniczne okresy ubezpieczenia (zamieszkania) przebyte w państwach członkowskich są uwzględniane, gdy prawo do tej emerytury zależy od długości okresów ubezpieczenia, a okres ubezpieczenia przebyty wyłącznie w Polsce nie jest wystarczający do nabycia prawa do świadczenia.
Jeśli zatem np. 65-letni mężczyzna, urodzony przed 1 stycznia 1949 r., ubiegający się o emeryturę z ZUS nie posiada 25-letniego okresu ubezpieczenia w Polsce (okresu składkowego i nieskładkowego) wymaganego do uzyskania tej emerytury zgodnie z polskimi przepisami, wówczas ZUS uwzględni (zsumuje) również zagraniczne okresy ubezpieczenia (zamieszkania) przebyte przez niego w innych państwach członkowskich (np. w Austrii, Niemczech czy Irlandii) i sprawdzi, czy po doliczeniu okresów zagranicznych mężczyzna ten spełnia warunki do przyznania emerytury w Polsce.
Zagraniczne okresy zamieszkania
mogą zostać uwzględnione przez ZUS dla celów emerytalnych tylko wtedy, gdy prawo państwa członkowskiego, w którym dana osoba przebyła takie okresy, uzależnia przyznanie emerytury od okresu zamieszkania na terytorium tego państwa (tak jest np. w Danii i w Szwecji).
Okresy ubezpieczenia oraz okresy zamieszkania przebyte za granicą w państwach członkowskich przyjmowane są przez ZUS w wymiarze potwierdzonym przez zagraniczną instytucję ubezpieczeń społecznych danego państwa członkowskiego na formularzu unijnym E 205.
Okresy, o których mowa, nie są uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury z ZUS, gdy prawo do tej emerytury nie zależy od długości okresów Ubezpieczenia (dotyczy to tzw. nowej emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ustalanej ubezpieczonym urodzonym po 31 grudnia 1948 r., spełniającym warunek wieku emerytalnego, wynoszącego 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn).
W przypadku zatem np. 66-letniego mężczyzny, urodzonego po 31 grudnia 1948 r.,
ubiegającego się o nową emeryturę z FUS, do której prawo nie zależy od długości okresów ubezpieczenia, a wyłącznie od spełnienia warunku osiągnięcia wieku emerytalnego, wynoszącego dla mężczyzn 65 lat, ZUS nie uwzględni zagranicznych okresów ubezpieczenia (zamieszkania) przebytych przez tego mężczyznę w innych państwach członkowskich (np. w Hiszpanii, Szwecji czy Niemczech).